ÇOCUĞA NAMAZI SEVDİRME SANATI

Atalarımızın “Ağaç yaşken eğilir” sözünün kendini en çok
hissettirdiği alan “din eğitimi” alanıdır.

Efendimizin “Dinin direği” olarak nitelendirdiği namazın
toplumumuzda çok önemsenmediğini üzülerek temâşa
etmekteyiz.

Çocuklukta ihmal edilen ya da baskı altında tutulan genç,
ergenlikte namaz ibadetinden uzaklaşmaktadır.

Günümüzde medyanın, kitle iletişim araçlarının ve internetin
birtakım olumlu katkıları yanında, daha ziyade olumsuz
yönlendirmeleriyle, genç nesli inançtan ve ibadetten soğuttuğu
söylenebilir.

Nice dindar ailelerde yetişen çocukların namaza karşı
isteksizliği, aşikârdır.

EFENDİMİZ –aleyisselâm- : “ÇOCUĞA NAMAZI YEDİ YAŞINDA
ÖĞRETİN…” (Tirmizî, salât, 299)

“Namaz öğretimi” ile “namaz eğitimi” / “aşısı” farklı şeyler.

Öğretmek kısa vadede gerçekleşebilir. Lakin eğitim/aşı uzun
vadeli bir süreç.

Çocuğun uykuyu bölüp, oyunu bırakıp namaza durması;
gönlünün bu aşkla dolması, bir saat ya da bir ayda kazanılacak
erdem değil.

Efendimiz, Medine toplumunda yaşayan çocuklar için 7
yaşında başlayıp 10 yaşına kadar devam eden “dört senelik”
bir süre zarfında, çocuğa namaz sevgisi kazandırın diye
tavsiyede bulunmuş.

7 yaşında çocuğa namazı ikram edin; anlatın, sevdirin
beyanının devamında, 10 yaşına geldiğinde, çocuğa konunun
öneminin biraz daha ciddiyetle “empoze etmeyi” , “mecbur
etmeyi” tavsiye buyuruyor.

Peki, “ahir zamanda acaba kaç dört yıl sabırla bu eğitim ve
sevgiyi vermeye çalışacak?” anne babalar.

Gerçek şu ki; hemen hiçbir çocuk öğrenim konusunda disipline
edilmez, kendi hâline bırakılırsa kendi isteğiyle bu kadar soyut,
uzun ve yorucu bir mesaîye gönüllü olarak talip olup devam
etmez. Bu sebeple çocuklar bir plân ve proje dâhilinde eğitime
tâbî tutulmalıdır.

NAMAZDAN ÖNCE 2 MESELEYE YOĞUNLAŞILMALI.
Taharet terbiyesi, yani “tuvalet âdabı” ve “abdest eğitimi”…
Basit bir denklemle, tahâretsiz tam değilse abdest, abdest tam
değilse namaz tam olmuyor.

Belki de tuvalet âdabı kazanması ve abdest konusunda yol
alması bir sene sürecek.

Çocuk abdesti ilk planda bir yük olarak görür. Bu engeli
aşmadan namaza geçmemeli.

ANNE BABA ROL MODEL OLMALI!
Çocuk evin içinde oynarken; “bak evladım anneniz namaz
kılıyor. Allah’ın huzurunda. Sende onu izleyebilirsin” diyerek,
onun namazın ciddiyetine ermesine katkı sağlayabiliriz.Evde
namaz kılan büyüklerini göz ucuyla izlerken, namazın önemini
ve sevgisini kazanmaya başlayacaktır.

Bu süreçlerin ardından, en kısa namaz olması hasebiyle akşam
namazının farzıyla başlayabiliriz.. Sünnetleri kılmamasına o
süreçte göz yumulabilir.

Beş vakti birden kıl demektense, tedricî olarak aşama aşama
yol almakta fayda var. Çocuğu namaz bombardımanına
tutarsak yorulur.

Başarı odaklı, istisna çocuklar olabilir. “Ben beş vakit kılacağım,
sünnetlerde dâhil”, diye ısrarcı olan…
Bu şekilde duruş sergileyen çocuğun önünü kapatmaya gerek yok.

NELER YAPMALIYIZ?
Anne baba namazın hikmetini aile sohbet meclislerinde
güzelce anlatması önemli. Namazın öneminin anlatıldığı
skeçler çizgi filmler izletilebilir.

Evde namazla ilgili bilgi, müzik, fotoğraf ve şiir yarışmaları
yapabiliriz. Kitap okuma saatlerine namazla ilgili hikâye,
bulmacaların olduğu kitaplar okunabilir.

Namaza başlama töreni yapılıp, ailenin diğer bireyleri davet
edilir. Namaz kılan çocuklarımıza sürprizler yapmak.
Ödüllendirme teşviktir.

Bu eğitim bitmez. Bu eğitim ömür boyu sürer. Bıkmak yok,
kızmak yok. Sempati ile anlatmak var.

Namaz kılmadı diye, “bilgisayar yasak, bisiklet yasak, park
yasak”… Süreci bu şekilde yönetmek, namaza karşı
muhabbetsizliği arttırır.

Namazı seven çocuk elbette namaza dönecektir, namaz için
ceza yiyen hırpalan çocuğun ise namaz kılmak için uzun yıllar
geçmesi gerekebilir. Çok dikkat etmek zorundayız.

Evde kılınan namazlar belli süre sonra cemaatle kılınmaya
başlanırsa güzel olur. Bazen ailemizle topluca camiye gidip
cemaate dâhil oluruz. Cami çıkışı dondurma, yemek gibi
ikramlar olursa çocukta cami ve namaza istek daha da artar.

Ve son olarak dua dua dua …
Yavrularımızla alâkalı Allah’a sığınacağız. İbrahim aleyisselâm gibi;
“beni ve neslimi namaz ehli eyle Allah’ım” …
Âmin